Ik heb er lang over nagedacht om over dit onderwerp te schrijven, en iedere keer als ik aan het mijmeren was over het wel of niet, verscheen er een brede glimlach op mijn gezicht. Bij het verzinnen van het verhaal, vaak als ik ’s nachts wakker lig, moest ik zelfs schudden van het lachen zodat Sjaak wakker werd. “Waarom lach je zo”, vroeg hij. Als ik dan aangaf waarom, gaf hij steeds als antwoord dat ik het gewoon moest doen.
Als kind al schreef ik graag verhalen. Gedurende heel wat jaren als tiener en twintiger hield ik dagboeken bij. Na een stilteperiode van 10 jaar ben ik in mijn veertigste gestart met mijn memoires en nu – in mijn vijftiger jaren – start ik mijn hobby weer op om te schrijven.
Waarom werk ik toch zo hard? Die vraag stelde ik mij rond afgelopen kerst. Ik realiseerde me dat ik inmiddels al 5 jaar lang geen vakantie heb genomen. Een vakantie zoals velen die kennen. Een periode van niet werken, niets doen, aan het strand liggen, reizen of wat dan ook met als doel je te ontspannen.