Wat was ik trots toen ik door alle buren tot ereburger ‘Arco del Fiume’ werd uitgeroepen. Ik vind het fijn om mij ook maatschappelijk in te zetten. Leefbaarheid, veiligheid en sociale cohesie zijn elementen die ook voor een Italiaanse buurt erg belangrijk zijn. Om eerlijk te zijn staat het in Italië nog in de kinderschoenen. Er is zeker sprake van een goegemeente die evenementen organiseert in het kader van de kerk, maar een beleid zoals we dat in de op
“Het is niet wit, het is niet zwart het zijn de kleuren van je hart. Dit lied zongen wij mee met Frank Boeijen en lange tijd daarna zit de wereld nog te knoeien door de vele beperkte geesten om ons heen met weinig ballen, zonder analyse noch eigen onderzoek en menigeen vergeet daarbij te kijken in de spiegel zo van: wie ben ik en wat maakt mij nou zo kriegel? Is het allemaal zwart wit of is het leven een
“Waar draait het allemaal om in dit leven? Er zijn mensen die alleen leren te ontvangen en niet iets te geven. Velen zitten avond en avond voor de buis en vergeten het te beleven de mooie dingen om ons heen, het kleine geluk, we worden er zelfs mee omgeven.”
“In het kader van mijn nominatie ‘plaats een foto in zwart wit’ van Henny Pijls nu een plaatje van zojuist en wel mij in de zee. Het is ‘puur natuur’ en zeker niks geils, al voelde ik mij even een jonge God of toch een mannelijke fee!”
“Poort en hek van staal, dien jij alleen om te pronken, is dit nu pracht en praal? Je houdt jouw bewoners ingesloten, en beschermt hen tegen ongewenste gasten, onverdroten! Weg is de gastvrijheid, verdwenen de spontaniteit.”